
5 Ağustos 1921’de kabul edilen Başkomutanlık Kanunu, Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından Mustafa Kemal Atatürk'e verilen yetkilerle, Milli Mücadelede kritik bir dönemin başlangıcını temsil ediyor. Osmanlı İmparatorluğu'nun Birinci Dünya Savaşı'ndan yenilgiyle çıkmasının ardından, Türk ulusu işgallere karşı direnişe geçti. İtilaf Devletleri’nin desteklediği Yunan Ordusu’nun ilerleyişine karşı Ankara'da savunma kararı alındı.
Mustafa Kemal Paşa, Meclisin genel isteği üzerine Başkomutanlık görevini kabul etti ve bu görevi, Meclisin yetkilerini kullanma şartıyla üstlendi. Bu dönemde Mecliste ciddi tartışmalar yaşandı ve nihayetinde 5 Ağustos 1921’de Başkomutanlık Kanunu kabul edildi. Bu kanun, Mustafa Kemal Paşa’nın askeri dehasıyla ülkeyi işgalden kurtarma inancını pekiştirdi.
Başkomutanlık Kanunu, Mustafa Kemal Paşa’nın liderliğinde Türk ordusunun güçlenmesini ve yönetiminin kuvvetlenmesini sağladı. Kanun, defalarca uzatıldı ve 20 Temmuz 1922’de süresiz hale getirildi. Bu kritik adım, Türk ulusunun bağımsızlık mücadelesinde zaferle sonuçlanan bir yılın ardından amacına ulaşmasını sağladı.