Nasrettin Hoca’yı bilmeyen yoktur. Selçuklular döneminde 1208 yılında Akşehir’in Hortu Köyü’nde doğmuş, o çevrede yaşamış, devlet görevlerinde bulunmuş. 1284 yılında dünyamızdan ayrılmış. Kendi adına yapılmış olan türbeye gömülmüş. Güldürmen (Mizahi), bilge olarak kendini kabul ettirmiş, sevilmiş bir insan.

Nasrettin adını duyup da gülmeyen yoktur. Türbesinin dört tarafı açıkmış, kapalı olan tarafında büyük bir kapı varmış, kapı da büyük bir kilit asıkmış… Gelen geçen gülermiş

Teyzem öyle derdi;

Biz de gülerdik…

Öykülerinin birçoğu gerçek değilmiş, onun adına uydurulmuş, düzenlenmiş öykülerdir! Deniyor.

Eski anlatıları 1480 yılında Saltukname adıyla yayınlanmış.

“Poveüst O Hoca Nasreddine” adında bir kitap yayınlanmış, satışı yapılmış! Bu kitap, fıkralar, mitolojik öğeler, özellikler içerdiği için çok sayıda ülkelerde eğitim-öğretimde kullanılmış.

Hoca, ilköğretim, medrese eğitimi görmüş kendini yetiştirmiş halktan biri olarak kendini kabul ettirmiş. Onunla ilgili herkes bir fıkra, bir deyiş, bir deme bilir! Halk arasında konuşulurken bunlar kullanılır. Sözgelimi: “Parayı veren düdüğü çalar, el elin eşeğini türkü çağırarak arar, ya bir tutarsa, bindiği dalı kesiyor, sesim nereye duyulacak… kavaktan yukarı yol gider…

05-10 Temmuz 2024 günleri Akşehir’de Nasrettin Hoca Şenlikleri yapıldı. Nasrettin Hoca ters binmiş eşeğe, halk toplanmış başına, Akşehir gölüne gidiyor… elinde bir bakraç yoğurt, göle çalıyor…

Ya bir tutarsa diyor…

Yanındakiler kah kah gülüyor…