Depremin acısını yaşayan Sakarya'daki öğretmenler, öğrencileriyle depremzedeler için sandviç hazırlıyor
SAKARYA (AA) - ONUR ORHAN / EMRE AYVAZ - Sakarya'da 17 Ağustos 1999 Gölcük Depremi'nin acısını yaşayan öğretmenler, Kahramanmaraş merkezli depremlerden etkilenen insanlara destek amacıyla öğrencileriyle sandviç üretiyor.Serdivan ilçesindeki 15 Temmuz Şehitler Fen Lisesi öğrencileri ve öğretmenleri, 10 ili etkileyen 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki depremlerin ardından bölgedeki insanlara yardımcı olmak amacıyla harekete geçti.Yaklaşık 24 yıl önce Gölcük Depremi'nin acısını yaşayan okul müdürü Nermin Demirbaş ile 6 Şubat'ta yarıyıl tatili için gittiği Osmaniye'de depreme yakalanan ve çok sayıda yakınını kaybeden okulun coğrafya öğretmeni Alper Örnek yardım çalışması yürütüyor.Günde 3 bine yakın hazırlanan sandviç, yardım tırlarıyla depremzedelere ulaştırılıyor.- "Aynı günlerden, aynı zorluklardan geçtik, acılarını paylaşıyoruz"Okul Müdürü Nermin Demirbaş, AA muhabirine, depremin ardından öğrencilerle İl Milli Eğitim Müdürlüğü koordinesinde günlük kumanya ihtiyacını karşılamak amacıyla sandviç üretimine başladıklarını anlattı.Her gün yaklaşık 3 bin sandviç üreterek bölgeye gönderdiklerini aktaran Demirbaş, "Çok üzgünüz. 1999 Marmara Depremi'ni yaşadım ve şu an ülkenin içerisinde bulunduğu durumu ve orada yaşamaya çalışan halkımızı çok iyi şekilde empati edebiliyorum. Aynı günlerden, aynı zorluklardan geçtik. Nelere ihtiyaçları var, bunu çok iyi biliyoruz ve acılarını çok yakından paylaşıyoruz." dedi.Sakarya'da yaklaşık 24 yıl önce meydana gelen afeti yaşayan, son depreme Osmaniye'de yakalanan ve akrabalarından birçok kişiyi yitiren coğrafya öğretmeni Örnek de ikinci depremin ardından ailesini Düziçi'ndeki yayla evine yerleştirip Sakarya'ya döndüğünü söyledi.Bölgede durumun oldukça kötü olduğunu anlatan Örnek, "1999 depremini yaşadığımız için ondan çok çok farklı durum var. Şu anda ailem orada. Dayı oğullarını, çocuklarını kaybettik, teyze oğulları, kayıplarımız çok fazla. Buraya geldik, elimizden geldiği kadar bir nebze de olsa çalışma yapmak istiyoruz ki içimizdeki yardım hissini ortaya çıkaralım." diye konuştu.Devletin çok fazla yardımı olduğunu ifade ederek "Allah razı olsun çok fazla yardım yapıyor." diyen Örnek sözlerini şöyle sürdürdü:"Binamızda yıkık yok ama oturulacak durumda değil şu anda. O yüzden yayla evine gittik. Şu anda yayla evinde barınıyorlar. Kardeşim ve eşi öğretmen. Muhtemelen orada uzun süre kalacaklar, öyle görünüyor. Evde bir dairenin içerisinde 20-25 kişi var. Ama en azından gözümüz arkada değil, biliyoruz ki oradalar. Çok katlı binalarda problem oldu."Örnek, deprem sırasında insanların basiretinin bağlandığını işaret ederek "Bina duvarlarının kenarında depremin durmasını bekledik ve çıktık. İki gün boyunca araçta yattık. Yani 'Yaşayan bilir.' denilir ama 1999 depreminden çok farklı. Hala yakınlarımızdan haber alamadıklarımız var. Bir gün önce halı sahada maç yaptığımız teyzemin oğlu şu anda vefat etti. Onu bırakıp buraya geldik, şimdi sağa sola yardım için koşturuyoruz. Oğlum, kızım, eşim bir tarafta yardımlar yapıyor." şeklinde konuştu.- "Herkese yardım etmek istiyorum çünkü bunu yakından yaşamış biriyim"11. sınıf öğrencilerinden Alptuğ Türkan ise acılı günler yaşadıklarını dile getirerek "Bedenen orada olamıyoruz, buradan destek olmaya çalışıyoruz. Hepsine geçmiş olsun. Ülke zor günlerden geçiyor. Biz de elimizden geldiğince bir nebze de olsun destek olmaya çalışıyoruz." dedi.İlayda Arslan da okulda sandviç yaptıklarını ve başka yerlerde yardım faaliyetlerine katıldıklarını belirterek "Evde oturasım gelmiyor açıkçası. Oturduğum sıcak alanlar, yattığım sıcak yatak... Vicdanım rahat etmiyor. Ben de en azından geliyorum, burada yardım ediyorum." diye konuştu.Depremde akrabalarını kaybeden Kahramanmaraş Elbistanlı 9. sınıf öğrencisi Doğa Belinay Sağlam ise oradakiler için endişelendiğini ifade ederek şunları söyledi:"Akrabalarım olsa da olmasa da herkese yardım etmek istiyorum çünkü bunu yakından yaşamış biriyim. Hiçbir akrabam olmasaydı da yine ben aynı şekilde yardım ederdim, hepsi insan, hepsi kardeşimiz. Yardım etmek elimde varken yapmasam kendim için vicdan azabı olurdu. Ailemden haber aldım. Birinci derece akrabalarım iyiler ama bazı kayıplarımız var, onlara üzülüyoruz." Okulda görevli annesiyle yardıma koşan 5 yaşındaki Tuğtekin Emir de depremzedelerin yanında olduğunu dile getirdi.
