Son zamanlarda okullarda yaşanan şiddet olayları, özellikle sosyal medyada hızla yayılan görüntülerle toplumun gündemini meşgul ediyor. Bursa Yenişehir’de yaşanan olayda bir ortaokul öğrencisinin arkadaşını saçından tutarak sürüklemesi, bu tür vakaların ne kadar yaygınlaştığını gösteriyor. Akran zorbalığı, sadece mağduru değil, tüm toplumu etkileyen bir sorun haline gelmişken, sorunu çözmek için neler yapılabilir?
Okul çevresinde yaşanan bu tür olaylar, ne yazık ki sosyal medyada hızla yayılarak daha büyük bir infiale yol açabiliyor. Öğrencilerin birbirlerine uyguladığı şiddet bir anlık öfkenin sonucu olabilir, ancak bu tür davranışlar, daha derin psikolojik ve sosyal sorunların belirtisi de olabilir.
Çocuklar ve gençler, çevrelerinden ve ailelerinden aldıkları duygusal ve sosyal eğitimle şekillenir. Bir çocuğun, başka bir çocuğa şiddet uygulaması, yalnızca o anlık bir çıkış değil, aynı zamanda çevresel faktörlerin ve eğitim yetersizliklerinin bir yansımasıdır.
Akran zorbalığı, yalnızca okul duvarlarıyla sınırlı kalmayıp, ailelerin, öğretmenlerin ve toplumun ortak sorumluluğudur. Okullarda zorbalıkla mücadele etmek için sadece disiplin cezaları ve cezai işlemler yeterli olmayacaktır.
Asıl çözüm, çocukların sosyal duygusal becerilerinin güçlendirilmesinde yatmaktadır. Öğrencilere empati, hoşgörü ve saygı gibi değerler aşılanmalı; şiddet yerine sağlıklı iletişim yolları öğretilmelidir.
Bununla birlikte, ailelerin de bu konuda büyük bir rolü vardır. Çocuklar, evde en çok nasıl davranıldığını gözlemleyerek büyürler.
Aile içindeki şiddet, öfke patlamaları ve iletişimsizlik, çocukların başka insanlara karşı da benzer davranışlar sergilemesine yol açabilir. Aileler, çocuklarını sadece akademik anlamda değil, insani değerler açısından da eğitmelidir. Çocuğun duygu ve düşünceleriyle ilgilenmek, onun kendini ifade edebilmesine olanak tanımak, ona sağlıklı ilişkiler kurmayı öğretmek, zorbalığı engellemenin en önemli adımlarından biridir.
Öğretmenler de zorbalığa karşı en etkili savunma hattını oluşturuyor. Ancak öğretmenlerin yalnızca derslere odaklanmaları, öğrencilerinin psikolojik ve sosyal durumlarını göz önünde bulundurmamaları, bu tür olayları engellemeye yetmez.
Zorbalığın önlenmesi için öğretmenlerin, öğrencilerinin duygusal dünyalarını anlamaları, onlara yönlendirici ve destekleyici bir ortam sunmaları gerekmektedir.
Bir toplumda hoşgörü, saygı ve empati gibi değerler ne kadar yaygınsa, o toplumda zorbalık oranı da o kadar düşük olacaktır. Toplum olarak, bireylerin haklarını savunmak, şiddeti kınamak ve her türlü zorbalığa karşı durmak, hepimizin ortak sorumluluğudur. Sosyal medyanın gücü de unutulmamalıdır. Zorbalık görüntülerini izlemek, durumu normalleştirmek değil, aksine buna karşı durmak gerekmektedir.
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Akran zorbalığı neden artıyor?
Fatma AKÇAY
Son zamanlarda okullarda yaşanan şiddet olayları, özellikle sosyal medyada hızla yayılan görüntülerle toplumun gündemini meşgul ediyor. Bursa Yenişehir’de yaşanan olayda bir ortaokul öğrencisinin arkadaşını saçından tutarak sürüklemesi, bu tür vakaların ne kadar yaygınlaştığını gösteriyor. Akran zorbalığı, sadece mağduru değil, tüm toplumu etkileyen bir sorun haline gelmişken, sorunu çözmek için neler yapılabilir?
Okul çevresinde yaşanan bu tür olaylar, ne yazık ki sosyal medyada hızla yayılarak daha büyük bir infiale yol açabiliyor. Öğrencilerin birbirlerine uyguladığı şiddet bir anlık öfkenin sonucu olabilir, ancak bu tür davranışlar, daha derin psikolojik ve sosyal sorunların belirtisi de olabilir.
Çocuklar ve gençler, çevrelerinden ve ailelerinden aldıkları duygusal ve sosyal eğitimle şekillenir. Bir çocuğun, başka bir çocuğa şiddet uygulaması, yalnızca o anlık bir çıkış değil, aynı zamanda çevresel faktörlerin ve eğitim yetersizliklerinin bir yansımasıdır.
Akran zorbalığı, yalnızca okul duvarlarıyla sınırlı kalmayıp, ailelerin, öğretmenlerin ve toplumun ortak sorumluluğudur. Okullarda zorbalıkla mücadele etmek için sadece disiplin cezaları ve cezai işlemler yeterli olmayacaktır.
Asıl çözüm, çocukların sosyal duygusal becerilerinin güçlendirilmesinde yatmaktadır. Öğrencilere empati, hoşgörü ve saygı gibi değerler aşılanmalı; şiddet yerine sağlıklı iletişim yolları öğretilmelidir.
Bununla birlikte, ailelerin de bu konuda büyük bir rolü vardır. Çocuklar, evde en çok nasıl davranıldığını gözlemleyerek büyürler.
Aile içindeki şiddet, öfke patlamaları ve iletişimsizlik, çocukların başka insanlara karşı da benzer davranışlar sergilemesine yol açabilir. Aileler, çocuklarını sadece akademik anlamda değil, insani değerler açısından da eğitmelidir. Çocuğun duygu ve düşünceleriyle ilgilenmek, onun kendini ifade edebilmesine olanak tanımak, ona sağlıklı ilişkiler kurmayı öğretmek, zorbalığı engellemenin en önemli adımlarından biridir.
Öğretmenler de zorbalığa karşı en etkili savunma hattını oluşturuyor. Ancak öğretmenlerin yalnızca derslere odaklanmaları, öğrencilerinin psikolojik ve sosyal durumlarını göz önünde bulundurmamaları, bu tür olayları engellemeye yetmez.
Zorbalığın önlenmesi için öğretmenlerin, öğrencilerinin duygusal dünyalarını anlamaları, onlara yönlendirici ve destekleyici bir ortam sunmaları gerekmektedir.
Bir toplumda hoşgörü, saygı ve empati gibi değerler ne kadar yaygınsa, o toplumda zorbalık oranı da o kadar düşük olacaktır. Toplum olarak, bireylerin haklarını savunmak, şiddeti kınamak ve her türlü zorbalığa karşı durmak, hepimizin ortak sorumluluğudur. Sosyal medyanın gücü de unutulmamalıdır. Zorbalık görüntülerini izlemek, durumu normalleştirmek değil, aksine buna karşı durmak gerekmektedir.