Yine yandı yüreğimiz. Yine alev alev yandı ormanlarımız. Antalya, Adana, Karabük, Eskişehir...
Farklı şehirlerde aynı acı tablo: alevlere teslim olmuş yeşil alanlar, kaçırılan canlar, dumandan etkilenen hayvanlar, boşaltılan köyler. Türkiye dört bir yandan alevlere karşı savaş veriyor. Peki ya biz bu yangınların neresindeyiz?
Her yaz mevsiminde artık neredeyse alıştığımız bir tablo haline geldi bu yangınlar. Ama alışmamalıyız. Normalleştirmemeliyiz. Çünkü her çıkan yangın sadece ağaçları değil, o ormanda yaşayan canlıları, geleceğimizi, nefesimizi ve iklimimizi yakıyor. Oysa çoğunun arkasında tek bir neden var: ihmal.
Sigara izmaritiyle otluk alana atılan bir izmarit... Ormanda bırakılan cam şişe... Piknik sonrası söndürülmemiş bir mangal közü... Ya da “bir şey olmaz” diyerek ormanda yakılan küçük bir ateş. Sonuç? Binlerce dönüm kül, yüzlerce hayvanın yaşamını yitirdiği bir cehennem ve toplum olarak yaşadığımız büyük kayıplar...
Yetkililer mücadele ediyor elbette. Orman ekipleri, helikopterler, arazözler, gönüllüler...
Hepsi gecesini gündüzüne katıyor. Ama bu mücadele bir yerden sonra yetersiz kalıyor, çünkü yangının çıkmaması gereken yerde, bizim kontrolümüzde olan bir yerde başlıyor bu felaket.
Orman, bir yaşam alanıdır. Kurduyla kuşuyla, kelebeğiyle sincabıyla, havasıyla, su döngüsüyle bir ekosistemdir. Ormanlar sadece doğanın değil, insanlığın da ortak evidir.
Biz o evin misafiriyiz. Ama davranışlarımızla misafir değil, birer işgalci gibi davranıyoruz.
Peki ne yapmalıyız?
Cam şişeleri ormana atmayacağız.
Piknik yaptığımız alanları temiz bırakacağız.
Sigaramızı kesinlikle söndürmeden atmayacağız.
Anız yakmayacağız.
Yangın gördüğümüzde derhal 112’ye haber vereceğiz.
Ormanların sadece yaz aylarında değil, her mevsim korunması gerektiğini bileceğiz.
Kısacası çevreye daha duyarlı olacağız. Çünkü doğa bize ait değil, biz doğaya aitiz. Bugün yanan sadece orman değil, geleceğimizdir.
Ormanlarımızı korumak bir tercih değil, bir zorunluluktur. Eğer bu bilinci hep birlikte taşımazsak, bir gün nefes alacak orman, gölgelenecek ağaç, dinlenecek doğa bulamayacağız.
Yorum Ekle
Yorumlar (0)
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Çevreye duyarlı olalım!
Fatma AKÇAY
Yine yandı yüreğimiz. Yine alev alev yandı ormanlarımız. Antalya, Adana, Karabük, Eskişehir...
Farklı şehirlerde aynı acı tablo: alevlere teslim olmuş yeşil alanlar, kaçırılan canlar, dumandan etkilenen hayvanlar, boşaltılan köyler. Türkiye dört bir yandan alevlere karşı savaş veriyor. Peki ya biz bu yangınların neresindeyiz?
Her yaz mevsiminde artık neredeyse alıştığımız bir tablo haline geldi bu yangınlar. Ama alışmamalıyız. Normalleştirmemeliyiz. Çünkü her çıkan yangın sadece ağaçları değil, o ormanda yaşayan canlıları, geleceğimizi, nefesimizi ve iklimimizi yakıyor. Oysa çoğunun arkasında tek bir neden var: ihmal.
Sigara izmaritiyle otluk alana atılan bir izmarit... Ormanda bırakılan cam şişe... Piknik sonrası söndürülmemiş bir mangal közü... Ya da “bir şey olmaz” diyerek ormanda yakılan küçük bir ateş. Sonuç? Binlerce dönüm kül, yüzlerce hayvanın yaşamını yitirdiği bir cehennem ve toplum olarak yaşadığımız büyük kayıplar...
Yetkililer mücadele ediyor elbette. Orman ekipleri, helikopterler, arazözler, gönüllüler...
Hepsi gecesini gündüzüne katıyor. Ama bu mücadele bir yerden sonra yetersiz kalıyor, çünkü yangının çıkmaması gereken yerde, bizim kontrolümüzde olan bir yerde başlıyor bu felaket.
Orman, bir yaşam alanıdır. Kurduyla kuşuyla, kelebeğiyle sincabıyla, havasıyla, su döngüsüyle bir ekosistemdir. Ormanlar sadece doğanın değil, insanlığın da ortak evidir.
Biz o evin misafiriyiz. Ama davranışlarımızla misafir değil, birer işgalci gibi davranıyoruz.
Peki ne yapmalıyız?
Cam şişeleri ormana atmayacağız.
Piknik yaptığımız alanları temiz bırakacağız.
Sigaramızı kesinlikle söndürmeden atmayacağız.
Anız yakmayacağız.
Yangın gördüğümüzde derhal 112’ye haber vereceğiz.
Ormanların sadece yaz aylarında değil, her mevsim korunması gerektiğini bileceğiz.
Kısacası çevreye daha duyarlı olacağız. Çünkü doğa bize ait değil, biz doğaya aitiz. Bugün yanan sadece orman değil, geleceğimizdir.
Ormanlarımızı korumak bir tercih değil, bir zorunluluktur. Eğer bu bilinci hep birlikte taşımazsak, bir gün nefes alacak orman, gölgelenecek ağaç, dinlenecek doğa bulamayacağız.